Depakin 200 Mg 40 Ml Oral Solusyon

Akut, ağır doz aşımının klinik belirtileri; müsküler hipotoni, hiporefleksi, miyozis,metabolik asidoz, solunum fonksiyonlarının bozulmasının eşlik ettiği komadır. Ancak semptomlar değişiklik gösterebilir ve çok yüksek plazma düzeylerinde nöbetler bildirilmiştir. Az sayıda serebral ödeme bağlı intrakranial hipertansiyon vakası bildirilmiştir.   Doz aşımının hastanedeki tedavisi: Alımından 10-12 saat sonrasına kadar yararlı olabilecek gastrik lavaj; etkili diürezin idamesi; kalp ve solunum fonksiyonlarının takibi.Ağır nadir vakalarda renal diyaliz yapılabilir.   Birkaç izole vakada nalokson başarıyla kullanılmıştır.   Ağır doz aşımı fatal olabilir, ancak genellikle müdahaleden başarılı sonuç alınır.

Jeneralize veya parsiyel epilepsiler : Primer jeneralize nöbetler: Petit mal, grand mal, miyoklonik epilepsiler, Parsiyel nöbetler: Basit veya kompleks nöbetler,   Sekonder jeneralize nöbetler, Mikst nöbet şekilleri. Sodyum valproat çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlar için, hastanın tedaviyi yürüten hekimle birlikte tüm ilgili unsurları çok dikkatli bir biçimde değerlendirmesine dayanarak bilgilendirilmiş bir tercihin yapılması koşuluyla uygun bir seçenek olabilir. (bkz. Uyarılar ve Gebelik).

Valproat etkisini esas olarak merkezi sinir sistemi üzerinde oluşturur. İnsanda birçok değişik nöbet tiplerinde antikonvülzan etki göstermektedir. Valproat üzerinde yapılan deneysel ve klinik çalışmalar iki tip antikonvülzan etkinin olduğunu öne sürmektedir. Birincisi, valproatın plazma ve beyindeki konsantrasyonlarına bağlı direkt farmakolojik etkidir. İkincisi ise, muhtemelen beyinde bulunan valproatın metabolitlerine, nörotransmiterlerin değişimlerine veya doğrudan membran etkilerine bağlı olduğu gözüken dolaylı etkidir. Bu hipotez genellikle valproat kullanımından sonra artan konsantrasyonlardaki gama – aminobütirik asit (GABA) nedeniyle ortaya atılmıştır. Yavaş dalga uykusunun artması sonucunda uyku ara fazının sürekliliği valproat ile azalır.

Sodyum valproatın oral uygulama sonrasındaki biyoyararlılığı %100’e yakındır. Oral uygulama sonrasında hızla absorbe olur ve sabit plazma yoğunluğuna 3-4 günde ulaşılır. Dağılım hacmi esas olarak kanla ve hareketli hücre dışı sıvılarla sınırlıdır. Valproat BOS’a ve beyine geçer. Valproat plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır; Bu bağlanma doza bağlı ve doyurulabilir özelliktedir. Terapötik etki için gerekli olan minimum serum konsantrasyonu 40-50 mg/l olup aralık 40 mg/l – 100 mg/l arasındadır. 200 mg/l’nin üstünde seyreden düzeylerde doz azaltılması gereklidir. Valproatın sitokrom P450 enzimlerini indüklemesi, diğer antiepileptiklerin aksine, kendinin ve diğer ilaçların (örneğin östroprogestojen ve vitamin K antagonistleri) metabolizmasını artırmaz. Sodyum valproat, glukuronidasyon ve beta-oksidasyon yoluyla metabolize olduktan sonra esas olarak idrarla (% 3’ü değişmeden) atılır. Yarılanma ömrü yaklaşık 15-17 saattir. Valproat molekülü diyaliz edilebilir fakat hemodiyaliz sadece valproatın kandaki serbest formunu etkiler (yaklaşık % 10).

Oral Çözelti

Bir ml’de: Sodyum valproat                 200 mg

Konvülziyon oluşturma potansiyeli bulunan veya epilepsi eşiğini düşüren ilaçlarla kombine kullanımda dikkat edilmeli ve hatta söz konusu riskin ciddiyetine göre, bu tür ilaçların birlikte kullanılmaması önerilmeli veya bu kombinasyonlar kontrendike olmalıdır. Bu ilaçlar, antidepresanların çoğunu (imipramin antidepresanlar, selektif serotonin geri-alım inhibitörleri), nöroleptikleri (fenotiyazinler ve butirofenonlar), meflokin (aşağıya bkz.), bupropion ve tramadolu kapsamaktadır.   Kontrendike olan kombinasyonlar:   Meflokin: Epilepsi hastalarında valproik asit metabolizmasını artırır ve konvülzan etkisi vardır; bu nedenle kombine tedavide epileptik nöbetler görülebilir .   Önerilmeyen kombinasyonlar:   Lamotrijin: Valproik asit ile lamotrijinin birlikte uygulanması şiddetli cilt reaksiyonlarının (Lyell sendromu) görülme riskini arttırır. Lamotrijin valproata eklendiğinde, döküntü riski artabilir.   Valproat lamotrijinin metabolizmasını azaltır ve ortalama yarı ömrünü artırır; gerektiğinde dozlar (lamotrijin dozu azaltılarak) yeniden düzenlenmelidir. Eğer bu kombinasyonun kullanılması gerekli görülürse, yakın klinik takip yapılması gerekir.   Kullanımda önlem alınmasını gerektiren kombinasyonlar:   Nöroleptikler, MAO inhibitörleri, antidepresanlar ve benzodiazepinler: Depakin, nöroleptiklerin, MAO inhibitörleri, antidepresanlar ve benzodiazepinler gibi diğer psikotropların etkisini potansiyalize edebilir. Bu nedenle klinik takip ve gerekiyorsa dozun ayarlanması önerilir.   Karbamazepin: Doz aşımı belirtileriyle birlikte karbamazepinin aktif metabolitinin plazma konsantrasyonları yükselir. Ayrıca, valproik asidin karaciğerde metabolize olma oranı karbamazepin tarafından artırıldığı için, plazma konsantrasyonları düşer.   Valproat karbamazepinin toksik etkisini potansiyalize edebileceğinden, valproatla karbamazepinin kombine kullanımında klinik toksisite olabileceği bildirilmiştir. Kombine tedavinin özellikle başlangıç döneminde, gerekli görüldüğü taktirde, doz ayarlaması ile birlikte klinik takip önerilir.   Karbapenemler, monobaktamlar:Meropenem, panipenem, aztreonam, imipenem.   Panipenem veya meropenem ile birlikte kullanıldığında bazen konvülsiyon ile birlikte valproik asit kan düzeyinde azalış gözlenir. Eğer bu antibiyotikler kullanılırsa, valproik asit kan düzeyinin yakın olarak izlenmesi tavsiye edilir.   Felbamat: Serum valproik asit konsantrasyonlarını yükseltir ve doz aşımı riski ortaya çıkar.   Felbamat ile kombine tedavi sırasında ve kombine tedavi kesildikten sonra, klinik takip, laboratuvar kontrolü ve valproik asit dozunun ayarlanması gerekebilir.   Fenobarbital, primidon: Hepatik metabolizmanın inhibisyonu ile doz aşımı belirtileriyle birlikte, genellikle çocuklarda, fenobarbitalin ya da primidonun plazma konsantrasyonları yükselir. Ayrıca, valproik asidin karaciğerde metabolize olma oranı fenobarbital veya primidon tarafından artırıldığı için, plazma konsantrasyonları düşer.   Kombine tedavinin ilk 15 günü boyunca klinik takip yapılmalı ve sedasyon belirtileri görülmeye başlayınca fenobarbital ya da primidon dozları hemen azaltılmalıdır; özellikle iki antikonvülsif ilacın plazma konsantrasyonları kontrol edilmelidir.   Fenitoin: Fenitoinin plazma konsantrasyonları değişir. Depakin fenitoinin total plazma konsantrasyonunu artırır. Bundan başka serbest fenitoin yoğunluğu artabilir, bu durumda doz aşımı belirtileri ortaya çıkabilir (valproik asit plazma proteinlerine bağlanma noktalarında fenitoinin yerini alır ve karaciğerde parçalanmasını yavaşlatır). Fenitoin plazma düzeyleri saptanırken serbest formu dikkate alınmalıdır. Ayrıca, valproik asidin karaciğerde metabolize olma oranı fenitoin tarafından artırıldığı için, plazma konsantrasyonlarının düşme riski artar. Klinik takip yapılmalı, her iki antiepileptik ilacın plazma dozajları ve pozolojileri ayarlanmalıdır.   Topiramat: Valproik asit topiramat ile kombine kullanıldığında, genellikle valproik asidin neden olduğu düşünülen hiperamonyemi ya da ensefalopatinin görülme riski artar. Klinik ve biyolojik takip (tedavinin başlangıcında ve bu semptomları düşündürecek durumlarda) yapılmalıdır.   Zidovudin: Valproat zidovudin plazma konsantrasyonunu artırarak, zidovudinin toksisitesini artırabilir.   Diğer ilaçların valproat üzerindeki etkisi: Enzim indükleyici etkisi olan antiepileptikler (fenitoin, fenobarbital, karbamazepin) valproatın serum yoğunluklarını azaltır. Kombine tedavide dozlar klinik cevaba ve kan düzeylerine göre ayarlanmalıdır. Öte yandan, felbamat ile valproatın kombine kullanımı, valproat serum konsantrasyonunu artırabilir. Valproat kan düzeyi izlenmelidir. Valproatla birlikte proteinlere yüksek oranda bağlanan ajanlar (asetilsalisilik asit) kullanıldığında, serumdaki serbest valproat düzeyi artabilir. Vitamin K‘ya bağlı antikoagülan faktörle birlikte kullanılması halinde protrombin düzeyi yakın takip edilmelidir. Valproatın serum düzeyleri, aynı zamanda simetidin veya eritromisin kullanılırsa artabilir (karaciğer metabolizması azaldığı için). Diğer etkileşmeler:   Valproatın genelde enzim indükleyici etkisi yoktur; bu nedenle, hormonal kontraseptif kullanan kadınlarda östroprogestojenlerin etkisini azaltmaz. Antasitler, haloperidol, simetidin ve ranitidin gibi ilaçlarla klinik olarak önemli etkileşme gözlenmemiştir.   Dikkate alınması gereken kombinasyonlar: Nimodipin (oral yoldan ve enjeksiyon yoluyla): nimodipinin plazma konsantrasyonlarının yükselmesiyle (metabolize olma oranı valproik asit tarafından azaltılır), hipotansif etkisi artar.

Valproat, divalproat, valpromid veya ilaç içindeki yardımcı maddelere karşı aşırı duyarlılık hikayesi olanlarda Akut hepatit Kronik hepatit Kişide veya ailede özellikle ilaca bağlı ağır hepatit hikayesi (Child Pugh C) Hepatik porfiri Üre siklus enzim eksikliği Pankreas hastalıklarında Meflokin ile birlikte kullanım önerilmez Genellikle ilacın lamotrijin ile birlikte kullanımı önerilmez.

Günlük doz hastanın yaşı ve vücut ağırlığı dikkate alınarak düzenlenmelidir ve kişiden kişiye değişen cevap göz önünde bulundurulmalıdır. Günlük doz, serum konsantrasyonu ve terapötik etki arasında net bir ilişki kurulamadığından, optimum doz klinik cevaba göre saptanmalıdır. Eğer nöbetlerin kontrolü yeterli düzeyde değilse veya advers etkilerden şüphe ediliyorsa, klinik takibe ek olarak valproik asidin plazma düzeyinin saptanması düşünülebilir. Bildirilen etkili miktar genelde 40-100 mg/litre (300-700 µmol/litre) dir. Kompleks parsiyal nöbetlerde 10 yaş ve yukarısı için kullanılmalıdır. Sodyum valproat tedavisine başlama (oral uygulama) Başka bir antiepileptik uygulanmayan hastalarda doz 2-3 gün aralarla artırılarak bir hafta içinde optimum doza ulaşılır. Bir başka antiepileptik ile tedaviden Sodyum valproattedavisine geçerken, iki hafta içinde yavaş yavaş Sodyum valproatdozunu artırarak optimum doz ayarlanmalı ve diğer preparatlarla tedavi azaltılarak kesilmelidir. Eğer gerekiyorsa başka bir antiepileptik ilavesi yavaş yavaş doz artırılarak yapılmalıdır (bkz. "İlaç Etkileşmeleri”). Dozaj:   Başlangıç dozu genellikle günde 10-15 mg/kg olup, daha sonra optimum dozaja kadar çıkılır (bakınız "Sodyum valproattedavisine başlama"). 24 saatlik ortalama doz: Süt çocukları ve çocuklarda 30 mg/kg; (oral çözelti formu tercih edilmelidir) ; Ergenlik çağındaki çocuklar ve erişkinlerde 20-30 mg/kg (enterik kaplı tablet, Chrono formu tercih edilmelidir). Yaşlılarda sodyum valproatın farmakokinetiği değişiyorsa da klinik önemi sınırlıdır ve dozaj nöbetlerin kontrolüne göre düzenlenmelidir.   Bu tıbbi ürün miligram (veya mililitre) olarak reçete edilir.   Depakin Oral Çözeltinin ambalajında dereceli bir dozaj enjektörü mevcuttur. Enjektörün bir yüzü mg (100-200-300-400 mg), diğer yüzü ml (0,5-1-1,5-2 ml) olarak dozları gösterecek şekilde derecelendirilmiştir.   Dozaj enjektörü Depakin Oral Çözelti için spesifik olarak derecelendirildiğinden başka ilaç tedavilerinde kullanılmamalıdır.   Uygulama:   Oral çözelti sadece kutuda yer alan pembe pistonlu dozaj enjektörü ile uygulanır. Günlük doz tercihen yemeklerle verilmelidir. 1 yaşından küçük hastalarda 2 defada 1 yaşından büyük hastalarda 3 defada Çözelti suyla veya meyva suyuyla (gazlıolmayan içeceklerle)karıştırılarak içilmelidir. Şişenin kapağı her kullanımdan sonra kapatılmalıdır. Günlük dozlardan birinin yanlışlıkla atlandığı, her zamanki uygulama saatinden kısa süre sonra farkedilirse, atlanan doz hemen alınabilir. Ancak dozun atlandığı, bir sonraki dozdan kısa süre önce farkedilmişse, atlanan dozu telafi etmek için, dozun iki katı alınmamalıdır. Birden fazla dozun atlanması halinde ise, hemen doktora başvurulmalıdır.   Tedavi düzenli olarak sürdürülmeli, doktora danışılmadan herhangi bir değişiklik yapılmamalı veya kesilmemelidir. Tedavinin kademeli olarak kesilmesi gerekir. Tedavinin birdenbire bırakılması (veya dozun büyük oranda azaltılması), nöbetlerin yeniden ortaya çıkmasına neden olabilir.  

Depakin 200 mg Enterik Kaplı Tablet Depakin 500 mg Enterik Kaplı Tablet Depakin Chrono BT 500 mg Bölünebilir Tablet DEPAKİN 400 mg/4 ml İV Enjeksiyonluk Çözelti Hazırlamak İçin Liyofilize Toz İçeren Flakon

Oda sıcaklığında (25°C’nin altında) ve direkt güneş ışığından uzakta saklayınız.

40 ml’lik cam şişelerde, 2 ml’lik dereceli dozaj enjektörü ile beraber

Antiepileptik bir ilaç ile tedaviye başladıktan sonra, bazı epileptik hastalıklarda gözlemlenen spontan dalgalanmalardan bağımsız olarak hastada kriz sıklığının arttığı ya da yeni bir kriz tipinin ortaya çıktığı nadir olarak görülebilir.   Valproat ile yapılan tedavide bu durumlar esas olarak, birlikte kullanılan diğer bir antiepileptik ilaçtan ya da farmakokinetik bir etkileşmeden (bkz. “İlaç Etkileşmeleri”), bir toksisite durumundan (hepatopati veya ansefalopati: bkz. “Uyarılar” ve bkz. “Yan Etkiler/Advers Etkiler”) ya da doz aşımından ileri gelir.   Bu tıbbi ürün vücutta valproik aside dönüştürüldüğünden, olası bir valproik asit doz aşımını önlemek için, aynı şekilde dönüşüme uğrayan diğer tıbbi ürünlerle (örneğin divalproat, valpromid) birlikte kullanılmamalıdır.   Karaciğer Yetmezliği (Hepatopati):   Oluşma Şartları:   Fatalite ile de sonuçlanabilen, ciddi karaciğer bozukluğu vakaları çok nadir olarak bildirilmiştir.   Epilepsi alanındaki klinik deneyimler göstermiştir ki; beyin hasarı, zeka geriliği ve/veya konjenital metabolik veya dejeneratif hastalığı ve ciddi epilepsi nöbetleri olan 3 yaşın altındaki çocuklar, özellikle kombine antikonvülzan tedavi görüyorlarsa en fazla risk altında olan hastalardır. 3 yaşından sonra görülme sıklığı anlamlı olarak azalmakta ve risk yaş ilerledikçe giderek düşmektedir.   Vakaların büyük bölümünde karaciğer hasarı tedavinin ilk 6 ayında, daha çok 2. ve 12. haftalar arasında ve genellikle antiepileptiklerle çoklu tedavi sırasında görülmektedir.   Belirtiler:   Erken teşhis için klinik bulgular önemlidir. Sarılık öncesi görülebilecek aşağıdaki belirtiler, özellikle risk altındaki hastalarda (bkz. “Karaciğer Yetmezliği”) dikkate alınmalıdır. Spesifik olmayan ve genellikle ani ortaya çıkan ve bazen sürekli kusma ve karın ağrısının eşlik ettiği asteni, anoreksi, yorgunluk hali ve başdönmesi Uygun tedaviye rağmen epilepsi nöbetlerinin tekrarlaması Bu tip klinik belirtilerin görülmesi halinde hastanın derhal doktora başvurması gerektiği bilinmelidir. Hasta çocuksa aynı uyarı ailesine yapılmalıdır. Klinik muayene ve karaciğer fonksiyonunun biyolojik değerlendirilmesini içeren incelemeler derhal gerçekleştirilmelidir.   Takip:   Önce karaciğer fonksiyon testi yapılmalı ve daha sonra tedavinin ilk 6 ayında karaciğer fonksiyonu periyodik olarak kontrol edilmelidir.   Bilinen incelemeler içinde protein sentezini, özellikle protrombin düzeyini gösteren testler önemlidir. Eğer anormal derecede düşük protrombin düzeyi saptanırsa ve özellikle diğer laboratuvar bulguları da mevcutsa (fibrinojen ve pıhtılaşma faktörlerinde önemli azalma, bilirubin düzeyinde yükselme ve transaminazlarda yükselme – kullanım için bkz. “Önlemler”), Sodyum valproattedavisi durdurulmalıdır ve bir tedbir olarak aynı metabolik yolu kullandıkları için, Sodyum valproatile birlikte veriliyorsa salisilat kullanımı da kesilmelidir.   Pankreatit   Fatal sonuçlanan ağır pankreatit vakaları çok nadir olarak bildirilmiştir. Bu komplikasyon tüm yaş gruplarında tüm tedavi süresince görülebilir. Özellikle küçük çocuklarda bu risk daha da artmaktadır. Ciddi epilepsi nöbetleri veya beyin lezyonları veya çoklu antikonvülzan tedavi risk faktörleri olabilir. Pankreatite eşlik eden karaciğer yetmezliği fatalite riskini arttırır.   Çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlarda, ancak çok dikkatli bir değerlendirme yapıldıktan sonra ve kullanımının sağladığı yararların doğmamış çocuk için konjenital anomali riskinden daha ağır basması halinde sodyum valproat kullanma kararı alınmalıdır. Bu karar, sodyum valproat ilk kez reçete edilmeden önce ve aynı zamanda halen VPA ile tedavi edilmekte olan bir kadın gebeliği planlamadan önce alınmalıdır.   İntihar düşüncesi ve intihar davranışı:   Bu ilaçla tedavi edilen hastalarda intihar düsüncesi ve davranisi bildirilmistir. Bu nedenle hastalar intihar düsüncesi ve davranisi açisindan yakindan izlenmelidir. Intihar düsüncesi ve davranisi ortaya çiktiginda, hasta ve hasta yakininin tibbi destek almasi önerilmelidir.   Önlemler:   Karaciğer fonksiyon testleri özellikle riskli hastalarda (bkz. “Uyarılar”) tedaviden önce (bkz. “Kontrendikasyonlar

Konjenital ve ailesel/genetik bozukluklar: Bkz. “Gebelik"   Karaciğer ve safra kesesi ile ilgili bozukluklar: Nadiren karaciğer disfonksiyonu vakaları. (Bkz. "Uyarılar").   Gastrointestinal bozukluklar: Bazı hastalarda tedavinin ilk günlerinde sıklıkla sindirim sistemine ait yan etkiler (bulantı, mide ağrısı, diyare) görülebilir, bunlar çoğunlukla tedaviyi durdurmaya gerek kalmadan bir kaç gün içinde kendiliğinden ortadan kalkar.   Bazen letal olabilen, tedavinin erken kesilmesine ihtiyaç duyulabilecek çok seyrek pankreatit vakaları bildirilmiştir. (Bkz. “Uyarılar”)   Metabolik bozukluklar: Çok nadir hiponatremi vakaları bildirilmiştir.   Santral Sinir Sistemi ile ilgili bozukluklar: Konfüzyon; tedavi sırasında ender olarak stupor veya bazen geçici komaya (ensefalopati) kadar gidebilen letarji, tek başına veya konvülziyonlarda paradoksal artışla birlikte görülmüştür ve tedavi durdurulduğunda veya doz azaltıldığında, azalmıştır. Bu etkiler genellikle birden fazla ilaçla tedavi sırasında (özellikle fenobarbital) ve valproat dozu birden artırıldığında ortaya çıkar.   Geri dönüşümlü beyin atrofisi ile birlikte geri dönüşümlü demans çok nadir olarak bildirilmiştir.   Sinsi ve yavaş başlangıçlı tedavinin kesilmesini takiben birkaç hafta ya da birkaç ay içinde geriye dönebilen kognitif bozukluklar (demansın tüm klinik özelliklerini gösterebilen) çok nadir olarak bildirilmiştir.   İzole geri dönüşümlü parkinsonizm nadir olarak bildirilmiştir. Nadiren ataksi vakaları bildirilmiştir.   Geçici ve (veya) doz ile ilgili postural tremor/ dinlenme halinde ince tremor, uyku hali ve uyuşukluk sıklıkla bildirilmiştir.   Başağrısı da bildirilmiştir.   Sıklıkla karaciğer fonksiyon testlerinde değişikliğe neden olmayan özellikle birden fazla ilaç ile tedavi esnasında izole ve orta derecede hiperamonyemi ortaya çıkabilmektedir. Bu durum tedavinin kesilmesini gerektirmez. Nörolojik semptomların eşlik ettiği hiperamonyemi (komaya kadar giden) de bildirilmiştir. Bu vakalarda daha ileri tetkiklere başvurulmalıdır (bkz. "Uyarılar").   Kan ve lenf sistem bozuklukları:Genelde sistematik olarak farkedilen ve klinik belirti vermeyen, doza bağlı trombositopeni vakaları bildirilmiştir. Trombositopeninin asemptomatik olması durumunda, eğer trombosit miktarı uygun ve epileptik hastalığın kontrolü mümkünse, yalnızca sodyum valproat pozolojisinin azaltılmasıyla, genellikle bu trombositopeninin düzelmesi sağlanabilir.   Özellikle yüksek dozlarda ve genellikle ilgili klinik belirtilerin görülmediği; fibrinojende izole azalma veya kanama zamanında uzama (sodyum valproatın trombosit agregasyonunun ikinci fazı üzerinde inhibitör etkisi vardır) bildirilmiştir. (bkz. “Gebelik"). Daha nadir olarak anemi,makrositemive lökopeni vakalarına, nadir olarak da pansitopeni vakalarına rastlandığı bildirilmiştir.   Deri ve subkütan doku bozuklukları: Valproat tedavisi sırasında ciltte ekzantematöz kızarıklık gibi reaksiyonlar oluşabilir.Nadir durumlarda,Lyell’s sendromu, Stevens-Johnson sendromu ve eritema multiforme de bildirilmiştir. Geçici ve/ veya doza bağlı olarak saç dökülmesi sıklıkla bildirilmiştir.     Üreme ile ilgili bozukluklar:Amenore ve menstrüel düzensizlik bildirilmiştir.   Vasküler bozukluklar:Vaskülit görüldüğü bildirilmiştir.   İşitme bozuklukları: Geri dönüşümlü veya geri dönüşümsüz olabilen işitme kaybı nadiren bildirilmiştir; bununla beraber kesin bir neden sonuç ilişkisi henüz belirlenememiştir.   Böbrek ve idrar yolu bozuklukları: Valproat tedavisine bağlı geri dönüşümlü Fanconi sendromu birkaç vakada bildirilmiş; fakat etki mekanizması henüz belirlenememiştir. Böbreklerin etkilendiği vakalar nadir olarak bildirilmiştir. Çok nadir enürezis vakaları bildirilmiştir.   İmmün sistem bozuklukları: Alerjik reaksiyonlar bildirilmiştir.   Genel bozukluklar ve kullanım yerindeki koşullar: Şiddetli olmayan periferal ödem çok nadir olarak gözlenmiştir.   Kilo artışı görülebilir. Polikistik over sendromu için kilo artışı bir risk faktörü olarak dikkatlice izlenmelidir.   Teratojenik risk(bkz. “Uyarılar”, “Gebelik”).   BEKLENMEYEN BİR ETKİ GÖRÜLDÜĞÜNDE DOKTORUNUZA BAŞVURUNUZ.