Vancomycin Hcl Dbl 1 Gr 1 Flakon

Pazarlama sonrası çalışmalarda özellikle diğer ilaçlar ve/veya alkol ile beraber yüksek dozda Venlafaksin alımı ile EKG değişiklikleri (QT aralığının uzaması, kalp bloku, QRS uzaması), sinüzal ve ventriküler taşikardi, bradikardi, hipotansiyon, vertigo, şuur bozukluğu (uyuşukluk-koma), konvülsiyon ve ölüm bildirilmiştir. Bu tip vakalar nadir olup belirtiler genellikle kendiliğinden kaybolur. Doz aşımı tedavisi: Yeterli havayolu, oksijenasyon ve ventilasyon sağlanır. Kardiyak ritm ve hayati bulguların izlenmesi tavsiye edilir. Genel destekleyici ve semptomatik ölçümler de tavsiye edilir. Aspirasyon riski varsa kusma önerilmez. Gastrik lavaj, semptomatik hastalarda veya yüksek dozda Venlafaksin alımının hemen arkasından yapılmak üzere önerilebilir. Aktif kömür kullanımı ilaç absorpsiyonunu kısıtlayabilir. Venlafaksinin bilinen spesifik antidotu yoktur. Diürez, diyaliz, hemoperfüzyon ve tranfüzyonun yararlı olmadığı düşünülmektedir.

Venlafaksin, ·         Her tür depresyon tedavisinde, ·         Depresyon nüksünün ve yeni episodların engellenmesinde, ·         Depresyona eşlik eden anksiyete tedavisinde, ·         Yaygın anksiyete bozukluğu (YAB) tedavisinde, ·         Sosyal fobi tedavisinde endikedir.

Venlafaksin selektif bir noradrenerjik – seratonerjik geri alım (reuptake) inhibitörüdür. Kimyasal olarak trisiklik, tetrasiklik veya diğer antidepresanlardan farklı, yeni bir antidepresandır. Preklinik çalışmalar, venlafaksinin ve başlıca metaboliti olan o-desmetilvenlafaksinin (o-dv) kuvvetli seratonin (5-HT) ve norepinefrin geri alım inhibitörü ve zayıf dopamin geri alım inhibitörü olduğunu göstermiştir. Venlafaksin ve o-dv, sadece kronik olarak bu etkiyi gösteren trisiklik ajanların aksine, hem akut (tek doz) hem de kronik uygulamadan sonra ß-adrenerjik duyarlılığı azaltır. Bu özellik, venlafaksinin antidepresan etkisinin daha hızlı başlamasına neden olabilir. Venlafaksinin muskarinik, histaminerjik ve adrenerjik reseptörler üzerinde gerçek anlamda hiçbir in vitro afinitesi yoktur. Bu reseptörlerdeki farmakolojik aktivite diğer antidepresanlarla görülen antikolinerjik, sedatif ve kardiyovasküler gibi çeşitli yan etkiler ile ilgili olabilir. Venlafaksinin monoamin oksidaz inhibitör aktivitesi yoktur.

Emilim: Venlafaksin iyi absorbe edilir ve yoğun bir ilk geçiş metabolizmasına uğrar. Venlafaksin uygulamasından sonra venlafaksin ve o-dv’in doruk plazma konsantrasyonlarına sırasıyla 6,0 ± 1,5 ve 8,8 ± 2,2 saatte ulaşılır. Venlafaksin kapsülden, venlafaksinin absorbsiyon hızı eliminasyon oranından yavaştır. Venlafaksin’in absorbsiyon yarı ömrü yaklaşık 15 saattir. Normal tablet ile karşılaştırıldığı zaman Venlafaksin kapsülün absorbsiyon hızı daha yavaştır, ancak absorbsiyon oranı (eğri altında kalan alan, AUC) aynıdır. Besinlerle birlikte alınmasının venlafaksinin absorbsiyonu üzerine veya o-dv oluşumu üzerine etkisi yoktur. Dağılım: Venlafaksin ve o-dv’in % 35’den azı plazma proteinlerine bağlanır (sırasıyla yaklaşık,  % 27 ve % 30). Bu nedenle protein bağlanmasına bağlı ilaç etkileşimi beklenmez. Metabolizma: Venlafaksin yoğun bir şekilde karaciğerde esas olarak CYP2D6 aracılığı ile metabolize olur; en önemli metaboliti o-dv’dir. Venlafaksin ayrıca CYP3A3/4 ile N-desmetilvenlafaksin, N2O-didesmetilvenlafaksin ve diğer metabolitlerine dönüşür. Atılım: Venlafaksinin uzatılmış salımlı formülasyonu, ilacı sindirim sistemine yavaşça bırakan steroidlerden oluşur. Bu steroidlerin çözünmeyen kısmı elimine edilir ve feçesde görülebilir. Atılım başlıca böbrekler yoluyla gerçekleşir ve verilen dozun %87’si 48 saat içinde idrarda venlafaksin veya metabolitleri halinde bulunur. Yaş ve cinsiyet venlafaksinin farmakokinetiğini önemli derecede etkilemez. Sağlıklı kişilerde kronik uygulama sırasında birikim gözlenmemiştir

Uzatılmış Salımlı Sert Kapsül

Her kapsül uzatılmış salımlı formülasyonunda hidroklorür tuzu halinde 37,5 mg venlafaksin içerir. Boyar madde olarak titanyum dioksit (E171) içerir.

Venlafaksinin monoamin oksidaz inhibitörleri ile birlikte kullanımı kontrendikedir (Bkz. “Uyarılar / Önlemler” ve “Kontrendikasyonlar”) In vitro çalışmalar, venlafaksinin alprazolam, dekstrometorfan, kafein, imipramin ve risperidon gibi santral sinir sistemi üzerinde etkisi olan değişik ilaçların metabolizyonunu etkilemediğini göstermektedir. Venlafaksin ve metaboliti, plazma proteinlerine düşük oranda bağlandıklarından (%27, %30) buna bağlı ilaç etkileşimi beklenmemektedir. Venlafaksinin bilinen etki mekanizmasına ve serotonin sendromu potansiyeline dayanarak, Venlafaksin serotonerjik nörotransmiter sistemlerini etkileyebilecek başka ilaçlarla (triptan, selektif serotoninin geri alım inhibitörleri (SSRI’lar) veya lityum) beraber kullanılırken dikkatli olunmalıdır. Yapılan çalışmalarda venlafaksin ile lityum diazepamın birlikte kullanılmasının farmakokinetik etkileşime neden olmadığı gösterilmiştir (Santral sinir sistemi üzerinde etkisi olan ilaçlarla ilgili üstteki paragrafa bakınız). Venlafaksinin haloperidol ve varfarin ile birlikte kullanımının, serum ilaç düzeylerinde yükselme ve laboratuvar değerlerinde değişiklikler gibi etkileşimlere neden olduğu bildirilmiştir. Venlafaksin ilavesini takiben varfarin alan hastalarda antikoagulan etkiler artabilir. Haloperidol ile yapılan bir farmakokinetik çalışmada haloperidol için toplam oral klirenste % 42 düşüş, AUC’de % 70 artış, Cmax’da %88 artış gözlenmiştir, ama yarı ömründe değişiklik olmamıştır. Sağlıklı gönüllülere venlafaksinin etanol ile birlikte verilmesi (günde bir kez 0.5g/kg) ile venlafaksin, metaboliti ve etanolün farmakokinetik profilleri değişmemiştir. Venlafaksinin etanolün mental ve motor davranışlara verdiği zararı arttırmadığı gözlenmiştir. Ancak hastalar bütün santral sinir sistemi üzerinde etkisi olan ilaçlarda olduğu gibi, venlafaksin kullanırken alkol almamaları konusunda uyarılmalıdırlar. Venlafaksin imipramin ve 2-OH-imipraminin farmakokinetiğini etkilemez. Ancak venlafaksin ile beraber alındığında desipraminin AUC, Cmax ve Cmin’ları aşağı yukarı %35 artar. 2-OH-desipraminin AUC 2,5–4,5 kat artar. İmipramin, venlafaksin ve O-desmetilvenlafaksinin farmakokinetiğini etkilemez. İndinavir, venlafaksin ve O-desmetilvenlafaksinin farmakokinetiğini etkilemez. Bu etkileşimin klinik önemi bilinmemektedir. Venlafaksinin diğer antidepresanlar veya elektrokonvulsif terapi ile birlikte kullanımını değerlendiren klinik çalışmalar mevcut değildir.

Venlafaksin veya formülasyondaki maddelerden herhangi birine aşırı hassasiyeti olduğu bilinen hastalarda kontrendikedir. MAO inhibitörleri ile birlikte kullanımı kontrendikedir (Bkz. “Uyarılar / Önlemler”).   MAOI tedavisinin kesilmesinden sonra en az 14 gün geçmeden venlafaksin tedavisine başlanmamalıdır. Herhangi bir MAOI kullanımına başlanmadan en az 7 gün önce venlafaksin kullanımına son verilmelidir (Bkz. “Uyarılar / Önlemler” ve “İlaç Etkileşimleri ve Diğer Etkileşimler”).

Pozoloji Her tür depresyon tedavisinde, depresyona eşlik eden anksiyete, yaygın anksiyete bozukluğu  ve sosyal fobi tedavisinde Başlangıç dozu günde 1 kez 37.5 -75 mg (günde iki kez 37.5 mg) Venlafaksin XR’dır. Eğer iki hafta sonra klinik düzelmenin artması isteniyorsa doz günde 1 kez 150 mg Venlafaksin’e yükseltilebilir. Gerekli durumlarda doz, günde 1 kez 225 mg’a yükseltilebilir. Doz artışları yaklaşık 2 haftalık veya daha fazla aralıklarla yapılmalıdır, ama 4 günden kısa aralıklarla yapılmamalıdır. Devam Tedavisi: Depresyonun nüksünün ve yeni episodların engellenmesi Gerekli doz, günde 1 kez 75 mg (günde iki kez 37.5 mg) Venlafaksin XR’dir. Venlafaksin kapsül ile tedavi edilmekte olan deprese hastalar en yakın ekivalan doz (mg/gün) ile Venlafaksin’e geçebilirler. Ancak kişisel doz ayarlaması gerekli olabilir. Uygulama Şekli Venlafaksin günde bir kez aşağı yukarı aynı saatlerde (sabah ya da akşam) alınmalıdır. Venlafaksin’in yemek ile birlikte alınması tavsiye edilir. Her kapsül bütün olarak sıvıyla yutulmalıdır. Kapsülü bölmeyiniz, ezmeyiniz, çiğnemeyiniz veya suya koymayınız. Böbrek ve karaciğer yetmezliği olan hastalar: Böbrek ve/veya karaciğer yetmezliği olan hastaların düşük dozda venlafaksin almaları gerekir. Glomerüler filtrasyon hızı 10 – 70 mL/dakika olan hastalarda venlafaksinin toplam günlük dozu %25–50 oranında azaltılmalıdır. Hemodiyaliz hastalarında venlafaksinin toplam günlük dozu %50 oranında azaltılmalıdır. Diyaliz sırasında venlafaksin uygulanmamalıdır. Diyalizden 4 saat sonra venlafaksin uygulanmalıdır. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda, venlafaksinin toplam günlük dozu %25-%50 oranında azaltılmalıdır. Bazı hastalar için %50’den fazla doz azaltılması uygun olabilir. Yaşlı Hastalar: Yaşlı hastalarda, yalnızca yaşlarından dolayı mutad dozda ayarlama yapılması tavsiye edilmez. Çocuklarda kullanım: 18 yaşın altındaki çocuklarda venlafaksinin kullanımına bağlı yeterli deneyim yoktur (Bkz. “Uyarılar / Önlemler – Çocuklarda kullanım”). Doktor her hastada uzun-dönem venlafaksin tedavisinin yararını periyodik olarak değerlendirilmelidir. Akut majör depresyon vakalarının birkaç ay veya daha uzun süre ile farmakolojik tedavi gerektirdiği genellikle kabul edilmektedir. Venlafaksinin uzun süreli (12 aya kadar) depresyon tedavisinde etkinliği gösterilmiştir. Anksiyete ve Sosyal Fobi tedavisinde 6 aya kadar etkinliği gösterilmiştir. Venlafaksin tedavisi kesilirken dozun kademeli olarak azaltılması tavsiye edilir. Altı haftadan uzun süre venlafaksin kullanan hastalarda dozun kademeli olarak düşürülmesi için en az 2 haftalık bir periyod tavsiye edilir. Dozun kademeli olarak düşürülmesi için gereken periyodik doza, tedavi süresine ve hastaya bağlıdır.

—

25°C’nin altındaki oda sıcaklığında, kuru bir yerde muhafaza ediniz. Çocukların göremeyeceği ve erişemeyeceği yerlerde ve ambalajında saklayınız

28 kapsüllük blisterlerde sunulmaktadır.

‘‘Antidepresan ilaçların özellikle çocuk ve gençlerdeki kullanımlarının intihar düşünce ya da davranışlarını arttırma olasılığı bulunmaktadır. Bu nedenle özellikle tedavinin başlangıcı ve ilk aylarında, ilaç dozunun artırılma, azaltılma ya da kesilme dönemlerinde hastanın gösterebileceği huzursuzluk, aşırı hareketlilik gibi beklenmedik davranış değişiklikleri ya da intihar olasılığı gibi nedenlerle hastanın gerek ailesi gerekse tedavi edicilerce yakinen izlenmesi gereklidir.’’   Çocuklarda olduğu gibi yetişkinlerde de antidepresan ilaçların kullanımı gerektiğinde özellikle ilk 5 ay doz değiştirme durumlarında daha fazla olmak üzere, hastaların intihar, düşünce ve davranışlarında artış olasılığı yönünden uyarılması ve yakın takibi gereklidir.  MAO inhibitörleri kullanımının kesilmesinin hemen ardından Venlafaksin kullanımına başlanması ve Venlafaksin kullanımının kesilmesini takiben MAO inhibitörleri kullanıma başlanması ile bazıları ciddi olan advers reaksiyonlar bildirilmiştir. MAO inhibitörleri ve venlafaksine benzer farmakolojik özellikleri olan diğer antidepresanlarla birlikte veya ardarda kullanım ile malign nöroleptik sendroma benzer tremor, bulantı, kusma, miyoklonus, aşırı terleme, yüzde kızarıklık, baş dönmesi, kasılma ve aynı zamanda hipertermi ve bazen fatal etkileşim reaksiyonları bildirilmiştir. Bu yüzden Venlafaksin MAOI ile birlikte veya MAOI tedavisinin kesilmesini takiben 14 gün içinde kullanılmamalıdır. Venlafaksin kullanımına son verildikten sonra bir MAOI’ne başlamadan önce en az 7 gün geçmelidir. MAO inhibitörlerinin kesilmesi ile Venlafaksin tedavisine başlanması arasındaki zaman aralığıyla ilgili yukarıda bahsedilen öneriler geri dönüşümsüz MAO inhibitörleri düşünülerek yapılmıştır. Geri dönüşümlü MAO inhibitörü olan moklobemid kullanımının kesilmesi ve Venlafaksin tedavisine başlanması arasında geçmesi gereken zaman 14 günden az olabilir. Ancak MAO inhibitörleri ile ilgili yukarıda bahsedilen advers reaksiyonların riskinden dolayı moklobemidden Venlafaksin tedavisine geçerken, yeterli bir zaman aralığı verilmesi sağlanmalıdır. Moklobemidin farmakolojik özellikleri ve hastanın kişisel değerlendirilmesi göz önünde tutularak, uygun bir arındırma dönemi uygulanmalıdır. MAOI ile selektif seratonin geri alım inhibitörleri veya trisiklik depresanların birlikte kullanılması ile de benzer etkileşim ve advers reaksiyonlar bildirilmiştir. İntihar riski tüm depresif hastalarda düşünülmelidir ve doz aşımı riskini azaltmak için tedaviye küçük dozlarla başlanmalıdır. Venlafaksin tedavisi ile konvülsiyonlar görülebilir. Tüm antidepresanlar gibi Venlafaksin daha önce konvülsiyonlar görülmüş hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Hastalar kızarıklık, ürtiker veya benzer bir alerjik reaksiyon görüldüğünde doktorlarına bildirmeleri konusunda uyarılmalıdır. Yaşlı hastalar ve diüretik kullananlar da dahil dehidrate veya sıvı kaybı olan hastalarda venlafaksin kullanımı ile hiponatremi ve/veya uygunsuz antidiüretik hormon salgılanması sendromu (SIADH) görülebilir. Özellikle madde kötüye kullanımı ve bağımlılık öyküsü olan hastalarda suistimal riski vardır. Bu nedenle Venlafaksin kullanımı sırasında tolerans gelişimi, doz artırımı veya ilaç alışkanlığı gibi venlafaksinin yanlış ve kötüye kullanımının belirtileri gözlenmelidir. Orta şiddetli veya ciddi renal yetmezlik veya karaciğer sirozu olan hastalarda venlafaksin ve aktif metabolitlerinin klirensi azaldığından, bu maddelerin eliminasyon yarı ömrü uzar. Bu durumda düşük doz gerekli olabilir. Venlafaksin sağlıklı gönüllülerde psikomotor bilişsel veya kompleks davranış performansını etkilememiştir. Ancak, herhangi psikoaktif ilaç düşünme, karar verme ve motor becerilerine zarar verebilir. Bundan dolayı hastalar araba dahil tehlikeli makineleri kullanma yetileri konusunda uyarılmalıdırlar. Venlafaksin geçmişinde miyokard enfarktüsü veya stabil olmayan kalp hastalığı olan hastalarda değerlendirilmemiştir. Bundan dolayı bu tip hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Venlafaksin ile tedavi edilen bazı hastalarda kan basıncında doza bağlı artışlar gözlenmiştir. Venlafaksin alan hastalar için kan basıncı ölçümü tavsiye edilir. Özellikle yüksek dozlar ile kalp atım hızında artmalar oluşabilir. Buna bağlı olarak olumsuz etkilenebilecek hastalığı olanlarda ilaç dikkatli kullanılmalıdır. Venlafaksin ile bağımlı olarak midriyazis oluşabilir. Göz içi tansiyonu artmış olan veya akut dar açılı glokom riski taşıyan hastaların yakından izlenmesi tavsiye edilir. Venlafaksin dahil antidepresan kullanan ruhsal bozukluğu olan hastaların küçük bir kısmında mani/hipomani oluşabilir. Diğer depresanlarda olduğu gibi venlafaksin geçmişinde mani hikayesi bulunan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Venlafaksin alan hastalarda deri ve mukoza kanaması riski artabilir. Diğer serotonin-geri alım inhibitörleri gibi venlafaksin bu bölgelerde kanamaya eğilimi olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Venlafaksin tedavisinin zayıflatıcı ajanlarla, fentermin dahil, kombine kullanımında güvenirliliği ve etkinliği kanıtlanmamıştır. Venlafaksin hidroklorür ve zayıflatıcı ajanların beraber kullanımı önerilmemektedir. Venlafaksin hidroklorür tek başına veya diğer ürünlerle kombine kullanımda zayıflatmada endike değildir. Belirgin kilo kaybı özellikle normal vücut ağırlığının altında olan depresif hastalarda Venlafaksin tedavisinin istenmeyen sonucu olabilir. Uzun QT sendromu / Torsades de Pointes’e neden olabilir. Bu nedenle tanısı konmuş veya şüpheli konjenital uzamış QT sendromu veya Torsades de Pointes hastalarında kullanılmamalıdır. Kadınlarda Torsades de Pointes oluşma riski erkeklerden daha fazla olabilir. Gebelikte kullanım: Gebelik Kategorisi C’dir. Venlafaksinin güvenirliliği gebelerde kanıtlanmamıştır. Venlafaksin sadece potansiyel yararı riskinden fazla ise gebe kadınlara verilmelidir. Eğer venlafaksin doğuma kadar veya doğumdan kısa bir süre öncesine kadar kullanılırsa, yeni doğan bebekte kesilme etkileri görülebilir. Laktasyonda kullanım: Venlafaksin ve o-desmetilvenlafaksin anne sütüne geçtiğinden ya emzirmekten vazgeçilmeli ya da venlafaksin tedavisi kesilmelidir. Pediatrik kullanım: 18 yaşın altındaki hastalarda etkinlik ve güvenirlik belirlenmemiştir. Pediatrik klinik çalışmalarda hostilite ile özellikle major depresyon vakalarında intihar fikirleri ve kendine zarar verme gibi intihar ile ilgili artan vaka bildirimleri olmuştur. Araç ve makine kullanmaya etkisi: Venlafaksinin psikomotor, kognitif veya kompleks davranış performansını etkilemediği sağlıklı gönüllülerde gösterilmiş olmasına rağmen, her hangi bir psikomotor ilaç kara verme, düşünme ve motor yetenekleri etkileyebilir. Bu nedenle, hastalar araç ve tehlikeli makine kullanımında dikkatli olmalıdırlar.

Metabolizma ve beslenme bozuklukları: İştah azalması, kilo kaybı, kuvvetsizlik/halsizlik,serum kolesterol seviyesinin yükselmesi (özellikle uzun süre kullanım ve muhtemelen yüksek dozlar ile)(>1%) Kilo alma, uyuşukluk ( >0.01% ve <1%) Hepatit, uygunsuz antidiüretik hormon salgılanması( >0.01% ve <1%) Pankreatit, prolaktin artması Psikiyatrik bozukluklar: Libido azalması (>1%) Anormal orgazm (kadınlarda), diş gıcırdatma ( >0.01% ve <1%) Nöroleptik malign sendrom (NMS), manik reaksiyon, serotonerjik sendrom ( >0.01% ve <1%) Ajitasyon, deliryum, ekstrapiramidal reaksiyonlar (distoni ve diskinezi dahil), tardif diskinezi Sinir Sistemi Bozuklukları: Anormal rüya görme, baş dönmesi, uykusuzluk, sinirlilik, parestezi, sedasyon, tremor, esneme(>1%) Göz ile ilgili bozukluklar: Gözde uyum bozukluğu, midriyazis, görme bozuklukları (>1%) Kardiyovasküler sistem: Hipertansiyon, vazodilatasyon, (çoğunlukla sıcak basması) (>1%) Hipotansiyon, postural hipotansiyon, senkop, taşikardi ( >0.01% ve <1%) Tedavi edilmiş hipertansiyon veya başlangıçta yükselmiş kan basıncı olan hastalarda venlafaksin tedavisi ile daha fazla artış eğilimi görülmemektedir. Rutin kan basıncı kontrolleri önerilebilir. Hematolojik Bulgular: Kanama zamanının uzaması, trombositopeni( >0.01% ve <1%) QT uzaması, ventrikül fibrilasyon, ventrikül taşikardi (torsede pointes dahil) (<0.01%) Pulmoner eozifili, kan diskrazisi (agranülositoz, aplastik anemi, nötropeni ve pansitoni dahil) Gastrointestinal Bozukluklar: Ağız kuruluğu, konstipasyon, mide bulantısı, kusma(>1%) Değişmiş tat duygusu( >0.01% ve <1%) Diyare Deri, mukoza ve kas  doku bozuklukları: Kas tonusunun artması,terleme (gece terlemeleri dahil)(>1%) Ekimoz, mukoza kanaması, kızarıklık, alopesi, fotosentivite reaksiyonu ( >0.01% ve <1%) Eritem multiforme, Steven Johnson sendromu (<0.01%) Rabdomiyom, kaşıntı Üreme Sistemi bozuklukları: Anormal ejakülasyon/orgazm (erkeklerde) anorgasmia, ereksiyon disfonksiyonu (>1%) Menoraji ( >0.01% ve <1%) Üriner Sistem Bozuklukları: İdrar yapma bozukluğu (çoğunlukla duraksayarak) (>1%) İdrar retansiyonu ( >0.01% ve <1%) Genel bozukluklar: Anaflaksi (<0.01%) Antidepresanların kesilmesi ile meydana gelen etkiler iyi bilinmektedir ve bu nedenle Venlafaksin dozunun kademe kademe azaltılması ve hastaların kontrol altında tutulması tavsiye edilir. Tedavinin kesilmesi için gereken zaman, doz, tedavi süresine ve hastaya bağlı olabilir (bkz. “Kullanma Şekli ve Dozu”). Tedavinin aniden kesilmesi, dozun birden azaltılması veya kademe kademe azaltılması ile ilgili semptomlar hipomania, anksiyete, ajitasyon, sinirlilik, konfüzyon, uykusuzluk veya diğer uyku bozuklukları, halsizlik, uyuşukluk, parestezi, baş dönmesi, konvülsiyon, vertigo, baş ağrısı, kulak çınlaması, terleme, ağız kuruluğu, anoreksi, diyare, mide bulantısı ve kusmadır. Kesilme reaksiyonlarının çoğunluğu hafiftir ve tedaviye gerek olmadan geçer. BEKLENMEYEN BİR ETKİ GÖRÜLDÜĞÜNDE DOKTORUNUZA BAŞVURUNUZ.

Doz aşımı halinde destekleyici tedavi önerilir, glomerül filtrasyonu devam ettirilmelidir.  Vankomisin kandan hemodiyaliz ya da peritoneal diyaliz ile temizlenmez Amberlit rezin XAD-4 ile hemoperfüzyonun yararının kısıtlı olduğu bildirilmiştir.

Penisilinler ve sefalosporinler dahil olmak üzere  daha az toksik antibiyotiklerle tedavi edilemeyen  ve potansiyel olarak hayatı tehdit eden enfeksiyonların tedavisinde kullanılır. Vankomisin hidroklorür, stafilokok (metisiline dirençli stafilokoklar dahil) enfeksiyonlarının ve streptokok enfeksiyonlarının tedavisinde endikedir.   Vancomycin HCl DBL Enjektabl Streptococcus viridans veya Streptococcus bovis endokarditinde, tek başına ya da bir aminoglikozid antibiyotikle beraber etkili olur.  Vankomisin hidroklorür difteri endokarditinde de etkilidir.  Vancomycin HCl DBL Enjektabl rifampisin ya da bir aminoglikozid veya her ikisi ile beraber  Staphylococcus epidermidis veya difteri prospataik  kapak endokarditinin erken dönemlerinde kullanılabilir. Stafilokoksik enterokolit ve antibiyotiğe ilişkin psödomembranöz kolitte (C. Difficile ile ) vankomisin hidroklorür intravenöz infüzyon oral olarak alınmalıdır, bu durumda parenteral olarak uygulanmaz.  Diğer enfeksiyonlarda  vankomisin oral yoldan etkili değildir.  Oral uygulamada parenteral formül kullanılabilir.  Psödomembranöz kolitli hastalarda ve stafilokoksik enterokoliti olan hastalarda  oral uygulama sonrası bir miktar sistemik absorbsiyon görülebilir.  Toplam günlük doz 2 g’ı geçmemelidir.

Mikrobiyoloji Vankomisin, stafilokok, streptokok, korinebakteriyum ve klostridyumlar gibi birçok gram pozitif mikroorganizmaya karşı etkilidir. Gram pozitif bakterilerin birçok suşu vankomisinin 0.5-5 µg/ml konsantrasyonlarına duyarlıdır. Bazı Staphylococcus aureus suşları 10-20 µg/ml’lik konsantrasyonlara gerek duyarlar. Kirby- Bauer ile disk duyarlılık testi ile 30 µg’lık vankomisin diskinin 11 mm’lik bir zon oluşturması gerekmektedir. Test detayları için NCCLS kılavuzuna bakınız   Vankomisin, Streptomyces orientalis’in belirli suşlarının üretilmesiyle elde edilen amfoterik glikopeptid antimikrobiyal bir maddedir. Bir çok gram- pozitif organizmaya karşı bakterisit etkilidir.   Vankomisin, bakteri hücre duvarı nukleopeptid üretimini inhibe ederek etki yapar, bu şekilde hücre duvarı sentezinin hemen durmasına  ve sekonder plazma membranı hasarına neden olur.  Vankomisin günümüzde kullanılan antimikrobiyal ajanlarla kimyasal olarak bir ilişkisi yoktur.  Vankomisin hidroklorür intravenöz infüzyon için sulandırılarak kullanılan liyofilize bir tozdur.  Suyla sulandırıldığında pH’sı 2.8-4.5 arasında berrak bir solüsyondur.

Vankomisin  oral yoldan alındığında az emilir.  Sistemik enfeksiyonların tedavisinde intravenöz yoldan kullanılır.  Böbrek fonksiyonu normal hastalar üzerinde yapılan bir çalışmada 1g doz 60 dakikanın üzerinde verilmiş, 60. dakikada  plazma düzeyi yaklaşık 63 µg/ml olmuş, Multipl intravenöz dozları takiben, infüzyon tamamlandıktan 2 saat sonra pik serum konsantrasyonları 18-26 mg /Litre olarak ölçülmüştür. Böbrek fonksiyonu normal kişilerde vankomisinin ortalama eliminasyon yarılanma ömrü 4-6 saattir.  İlk 24 saat içinde uygulanan dozun  yaklaşık %75’i glomerül filtrasyon yoluyla idrarla atılır.  Ortalama plazma  klerensi yaklaşık 0.06 L/kg/saat, ortalama renal klerensi 0.05 L/kg/ saattir.    Böbrek fonksiyon bozukluğu vankomisin atılımını yavaşlatır.  Anefrik hastalarda ortalama eliminasyon yarılanma ömrü  7.5 gündür.  Dağılım katsayısı 0.3- 0.69 L/kg arasındadır.   Vankomisin , hemodiyaliz veya peritoneal diyaliz ile etkili olarak temizlenmez. Yaşlılarda vankomisinin total sistemik ve renal klerensi azalır.   Proteine bağlanma,  10 -100 µg/ml vankomisin serum konsantrasyonlarında yaklaşık %55 olarak hesaplanmıştır.  Klinik olarak etkili konsantrasyonları  genellikle intravenöz infüzyon yoluyla sağlanabilir.  Ayrıca, inhibitör konsantrasyonları plevra, perikardiyal, ascit ve sinovya sıvılarında, idrarda, ve atrial apendiks dokusunda gösterilmiştir.  Serebrospinal sıvıyla meninkslere kolayca difüze olmaz.

Liyofilize Toz

Bir flakon 1g ( 1,000,000 IU) vankomisin aktivitesine eşdeğer miktarda vankomisin hidroklorür içerir.  Liyofilize toz steril ve apirojendir.

Kimyasal olarak, deksametazon sodyum fosfat, heparin sodyum, metisilin sodyum, sodyum bikarbonat ile  geçimsizdir.   Vankomisin solüsyonunun pH’sı düşüktür bu nedenle başka bileşiklerle karıştırıldığında  kimyasal ve fiziksel geçimsizlik olur.   Diğer ototoksik ve nefrotoksik ilaçlarla birlikte toksisite artışı olur. Nöromüsküler blokaj yapan ajanlarla birlikte verilirse, nöromüsküler blokaj artışı olur.

İlaca aşırı duyarlılığı olduğu bilinen hastalarda kontrendikedir.  Ağır işitme kaybı olan hastalarda kullanmayınız.

Erişkinler    İntravenöz Genel erişkin intravenöz dozu, her 6 saatte bir 500 mg ya da 12 saatte bir 1 g’dır.  Doz intravenöz infüzyon şeklinde uygulanmalıdır; infüzyon hızı 10 mg /dakikadan  fazla olmamalıdır.  Eğer daha kısa sürede ya da daha yüksek dozda  verilecek olursa, tromboflebite ek olarak  belirgin hipotansiyon  olma ihtimali vardır. Hızlı  uygulama ayrıca  yüzde kızarma omuz ve boyunda geçici deri döküntüsü yapabilir. Stafilokok enfeksiyonları 48-72 saat içinde cevap verirler.  Tedavinin süresi enfeksiyonun tipine ve şiddetine ve hastanın yanıtına göre  değişir. Bakteriyel endokarditte, genel doz 500 mg vankomisindir; intravenöz olarak  her 6 saatte bir,  tek başına veya başka antibiyotiklerle beraber minimum 3 hafta uygulanır.   Serum düzeylerinin terapötik sınırı Multipl intravenöz dozları takiben, infüzyon tamamlandıktan 2 saat sonra ölçüldüğünde  18 -26 mg /litredir.  Bir sonraki dozdan önce ölçülen  düzeyler, 5 – 10 mg/litre olmalıdır. 80 -100 mg /litre serum ilaç düzeylerinde  ototoksisite görülmüştür, ama serum düzeyleri 30 mg / litre ve altında tutulduğu sürece bu duruma sık rastlanmamaktadır.   Oral 6 saatte bir 125 mg veya bölünmüş dozlar halinde, günde 500 mg önerilmektedir, buna rağmen ağır vakalarda günde 2 g.a kadar  dozlar kullanılmıştır.  Toplam günlük doz 2 g.ı geçmemelidir.  Vankomisin  psödomembranöz kolit ve stafilokoksik enterokolit dışında  başka hiçbir endikasyonda oral yoldan etkili değildir.   Çocuklar   İntravenöz Genel intravenöz doz, her 6 saatte bir, 10 mg / kg’dir ( toplam günlük doz, 40 mg/kg).  Her doz  en az 60 dakikalık bir süre içinde  uygulanmalıdır.  Yeni doğanlarda ve  bebeklerde, günlük doz daha düşük olabilir.  Başlangıç dozu olarak, 15 mg / kg önerilir.  Daha sonra  hayatın ilk haftasında her 12 saatte bir 10 mg /kg ve  bir aylık olana kadar daha sonra , her 8 saatte bir, 10 mg/kg uygulanması önerilir.  Bu hastalarda serum vankomisin düzeylerinin yakından denetlenmesi  şarttır.Toplam günlük doz 2 g.’ı geçmemelidir.   Oral 7-10 gün süreyle, bölünmüş dozlar halinde,  günde 40 mg / kg dozda uygulanabilir.  Toplam günlük doz 2 g’ı aşmamalıdır.   Yaşlılar Ototoksisite ve nefrotoksisite nedeniyle vankomisin önceden işitme kaybı ve böbrek yetmezliği olan hastalarda  dikkatle kullanılmalıdır.  Bu hastalarda kan düzeyleri kontrol edilmeli ve böbrek fonksiyon testleri yapılmalıdır.  60 yaşın üzerindekilere işitme testleri düzenli olarak yapılmalıdır.   Böbrek fonksiyon bozukluğu olanlar Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda, vankomisinin dozu böbrekteki bozukluğa, enfeksiyonun şiddetine, enfeksiyon nedeni mikroorganizmanın duyarlılığına ve ilacın serumdaki yoğunluğuna    göre ayarlanmalıdır.  Böbrek fonksiyonu bozuk olan hastalara önerilen başlangıç dozu 15 mg / kg’dır, bundan sonraki dozlar, böbrek fonksiyonuna ve ilacın serum yoğunluğuna göre ayarlanmalıdır. İlacın birikmesi uzun süreli tedavi sonucu oluşabilir, serum düzeyleri devamlı kontrol edilmelidir.  Aşağıdaki tablo  kılavuz olarak kullanılmalıdır.  Diyalizde olan anefrik hastalarda bu tablo kullanılmaz. ________________________________________________________ Kreatinin klerensi                  Vankomisin dozu ml/ dakika / kg                     mg / kg / 24 saat _________________________________________________________   2.0                                                                         30.9 1.5                                                                         23.2 1.0                                                                         15.4 0.5                                                                           7.7 0.2                                                                           3.1 _________________________________________________________ Anefrik hastalarda 15 mg /kg’lık yükleme dozu verilir, sonra 1.9 mg /kg / saat dozu uygulanmalıdır. Belirgin böbrek bozukluğu olan hastalara 250 mg – 1 g’lık kişisel idame dozları vermek kolay olduğu için  günlük doz vermektense,  birkaç günde bir , bir doz verilebilir.  Anüride, 7-10 günde bir 1 g’lık doz önerilir. Hemodiyaliz gören hastalarda, ilaç hemodiyalizle temizlenmez.  Her 7 günde bir, 1 g vankomisin dozu etkili kan düzeyleri sağlar.  İlaç birikimini ve buna bağlı toksisiteyi önlemek için serum ilaç düzeyleri kontrol edilmelidir.  Serum yarı ömrü  120 – 216 saat arasında değişir. Peritoneal diyaliz gören hastalarda, vankomisinin yarı ömrü , yaklaşık 18 saat olarak bildirilmiştir.  Peritoneal diyaliz sırasında  serum düzeylerinin  çok düşmesini engellemek için, ilaveten 25 mcg/ml yoğunluğunda vankomisin dializata eklenebilir.   Enjeksiyonluk solüsyonun hazırlanması   Vancomycin HCl DBL  Liyofilize Toz İçeren  500 mg flakona kullanmadan önce 10 ml steril Enjeksiyonluk Su ekleyiniz, 1 g flakona ise 20 ml steril Enjeksiyonluk Su ekleyiniz. Bu şekilde hazırlanan flakonda, 50 mg / ml solüsyon meydana gelir. Kahverengi ya da pembe rengindeki solüsyonlar kullanılmamalı, atılmalıdır.   Entermitan (kesikli) infüzyon ( tercih edilen uygulama yöntemi) Hazırlanan ve 500 mg  vankomisin içeren flakon en az 100 ml çözücü ile seyreltilmelidir .  Yukarda anlatıldığı gibi hazırlanmış olan1 g vankomisin en az 200 ml  çözücü ile seyreltilmelidir.  Çözücü olarak,  %0.9 Sodyum Klorür Enjeksiyonu ya da %5 Enjeksiyonluk Su  kullanılmalıdır. Sürekli infüzyon ( entermitan infüzyon yapılamayan durumlarda kullanılmalıdır) 1 g ya da 2 g Vancomycin HCl DBL  Liyofilize Toz , 24 saat süreyle infüzyon yapılabilecek şekilde, %0.09 Sodyum Klorür solüsyonuna ya da  % 5 Dekstroz Sudaki solüsyonuna  eklenerek infüzyon yapılır.   Oral Flakonun ilk terkibinden sonra , 250 mg ( 5 ml)  ya da 125 mg’lık ( 2.5 ml) doz, 30 ml suda seyreltilir ve hastaya içirilir veya  seyreltilmiş ilaç nazogastrik  tüple hastaya verilir.

Vancomycin HCl DBL Enjektabl 500 mg Liyofilize Toz İçeren  İV Enjektabl Flakon, 1 flakonluk ambalajda.

25oC’nin altında oda sıcaklığında saklayınız.  2-8oC’da 4 gün süreyle sulandırılan flakonun kimyasal ve fiziksel stabilitesini koruduğu gösterilmiştir.  Mikrobiyolojik açıdan eğer aseptik koşullarda  hazırlanmamışsa,  ilaç hemen kullanılmalıdır, eğer hemen kullanılamıyorsa, en fazla 24 saat  2-8oC’da saklanabilir.

Vancomycin HCl DBL  1g Liyofilize Toz içeren İV Enjektabl Flakon, 1 flakonluk ambalajda.

Hızlı bolus uygulamada  (birkaç dakika içinde) şok dahil  hızla gelişen hipotansiyon, nadiren kardiyak arest rapor edilmiştir.  Histamine benzer yanıtlar, makülopapüler ya da eritematöz deri döküntüsü, “ kırmızı surat ya da boyun sendromu” şeklinde adlandırılan etkilerin  infüzyon hızına bağlı olduğu düşünülmektedir.  Vankomisin  dilüe bir solüsyon içinde  dakikada 10 mg’dan daha hızlı olmayacak şekilde,  infüzyon şeklinde uygulanmalıdır, bu şekilde hızlı infüzyona bağlı reaksiyonlar engellenebilir.  İnfüzyonun durdurulması reaksiyonların hemen kesilmesiyle sonuçlanır.  Çocuklara ve bebeklere bir saat zarfında verilen yavaş infüzyonlar önerilir.   Toksisitesi ve nefrotoksisitesi nedeniyle vankomisin  böbrek bozukluğu olan hastalarda  dikkatle kullanılmalıdır.  Toksisite riski  yüksek kan konsantrasyonları ya da uzayan tedavilerde artar.  Dolayısıyla bu tür hastalarda  vankomisini kullanmak gerektiğinde kan düzeyleri devamlı kontrol edilmelidir.   Diğer nefrotoksik ilaçların birlikte ya da peş peşe kullanımı  dikkatli kontrol gerektirir, mümkünse bu uygulamalardan kaçınılmalıdır.   Vankomisin  mümkünse, işitme kaybı olan hastalarda kullanılmamalıdır. 60 yaşın üzerindeki hastalarda işitme fonksiyonu kontrol edilmelidir.  Eğer kullanılacaksa,  ilacın kan konsantrasyonlarını  kontrol ederek,  dozu ayarlanması çok önemlidir.  Sağırlık öncesi kulak çınlaması görülebilir.  Diğer antibiyotiklerle olan deneyim , ilacın kesilmesine rağmen sağırlığın  devam edebileceğini göstermektedir.   Vankomisin, dokuları tahriş eder, dolayısıyla intramüsküler olarak uygulanırsa, nekroz görülebilir; nadiren  şiddetli olabilen ağrı ve tromboflabit görülebilir . Eğer ilaç, %5 dekstroz ya da %0.9 Sodyum klorür solüsyonu içinde dilüe solüsyon ( 2.5 – 5 mg/ml) olarak uygulanırsa  ve enjeksiyon bölgesi sık sık değiştirilirse tromboflebit oluşum sıklığı  ve şiddeti azaltılabilir.   Anestetikle indüklenen miyokard depresyonu  vankomisin ile artabilir.  Anestezi sırasında , dozlar seyreltilmeli ve  yakın kardiyak kontrol altında  yavaş uygulanmalıdır.  Postüral uyumun olması için  infüzyon tamamlanana kadar  pozisyon değişikliği  yapılmamalıdır.   Yaşlı hastalarda kullanım:   Ototoksisite ve nefrotoksisite  nedeniyle vankomisin  işitme kaybı bulunan  ve böbrek yetmezliği olan hastalarda  dikkatle kullanılmalıdır.  Özellikle yaşlılar risk altındadır.  Dozlar, serum düzeylerine göre ayarlanmalıdır.  Yaşlılar bilhassa işitme hasarına karşı duyarlıdırlar, dolayısıyla 60 yaşın üzerinde olanlara  işitme fonksiyon testleri yapılmalıdır.  Birlikte ya da peş peşe  nörotoksik ilaç kullanımından kaçınılmalıdır (Uyarılar / Önlemler Bölümüne bakınız).   Gebelik ve emzirme döneminde kullanım:   Gebelik kategorisi C’dir.  Potansiyel yararı zararından daha fazla olmadığı sürece gebelerde kullanılmamalıdır. Vankomisin anne sütüne geçer ama  yeni doğanda zararlı olup olmadığı bilinmemektedir.  Dolayısıyla emziren annelerde kullanılmaması önerilir.

% 10’un üzerinde görülen oral yoldan alınmaya bağlı yan etkiler:  acı lezzet, bulantı ve kusma. %1 -% 10 arası görülen yan etkiler: Merkezi sinir sistemi:  Titreme,  ilaç ateşi. Hematolojik:  Eozinofili, reversibl nötropeni Dermatolojik:  Deri döküntüsü, ifüzyon hızına bağlı  eritematöz döküntü ( kırmızı adam, ya da boyun sendromu), yüzde kızarma. Kardiyovasküler:  hipotansiyon, aynı zamanda yüzde kızarma. İlaveten, nefrotoksisite , kulak çınlaması, ototoksisite, şok, enjeksiyon bölgesinde nekroz, tromboflebit görülebilir.