Zefomen 100 Mg 28 Film Tablet

Lamivudin için bilinen bir antidot yoktur. Bir erişkinin oral yoldan 6 g lamivudin aldığı bildirilmiştir. Sözkonusu vakada hiçbir klinik belirti ya da semptom kaydedilmemiş ve hematolojik testler normal sınırlarda kalmıştır. Lamivudinin peritoneal diyaliz ya da hemodiyaliz ile çok az oranda atıldığı bilinmektedir.

ZEFOMEN, aktif karaciğer inflamasyonu ve hepatit B viral replikasyon kanıtı ile birlikte olan kronik hepatit B tedavisinde endikedir.

Lamivudin, HBV (hepatit B virus) ve HIV (human immundeficiency virus)’ye karşı etkili bir sentetik nükleosid analoğudur. Lamivudin intraselüler olarak lamivudin trifosfata (L-TP) fosforillenir. Monofosfat formun, hepatit B virus (HBV) polimeraz tarafından viral DNA’ya katılması, DNA zincirinin bozulmasına neden olur. Lamivudin uygulanırken HBV replikasyonunun yenilendiği görülen hastalardan elde edilen viral izolatlar genotipik olarak analiz edilmiş ve HBV’nin lamivudine duyarlılığındaki azalmanın mutasyonlarla ilişkili olduğu düşünülmüştür. Klinik çalışmalarda 52 hafta süreyle günde 1 kez 100 mg lamivudin uygulanan hastaların bazılarında tirozin metionin aspartat aspartat (YMDD)-mutant HBV belirlenmiştir. Çalışmaların her birinde 24. haftada tirozin metionin aspartat aspartat (YMDD) mutasyonlarının yaygınlığı %10’nun altında kalmış ve 52. haftada ortalama %24’e yükselmiştir (sınırlar %16-32). 100 mg/gün lamivudin uygulamasına devam edilen hastalardan elde edilen uzun süreli izleme verilerinde ise 1. yılda %16 olan tirozin metionin aspartat aspartat (YMDD) mutasyon sıklığı, 2. yılda %42’ye yükselmiştir. Pediatri hastalarında da lamivudinin 52 hafta süreyle uygulandığı 166 hastanın 31’inde (%19) tirozin metionin aspartat aspartat (YMDD)-mutant HBV izlenmiştir. Mutant virüsler 52. haftada tedaviye cevabın azalmasına neden olmuştur. Tirozin metionin aspartat aspartat (YMDD)-mutant HBV’nin uzun süreli klinik önemi bilinmemektedir.

Absorbsiyon ve biyoyararlanım: Lamivudin sağlıklı bireylerde ve HBV-enfeksiyonu bulunan hastalarda oral uygulamadan sonra hızla absorbe edilir. 100 mg’lık tek bir oral dozun ardından doruk serum konsantrasyonu (Cmax), HBV- enfeksiyonu bulunan hastalarda (kararlı durum) ve sağlıklı bireylerde (tek doz) sırasıyla 1.28 ±0.56 mcg/mL ve 1.05 ±0.32 mcg/mL olarak belirlenmiş ve uygulamadan 0.5-2 saat sonra ortaya çıkmıştır. Oralyoldan 100 mg lamivudinin tek doz ve çoklu dozlarından sonra plazma konsantrasyonu zaman eğrisi altındaki alan (EAA 0-24 saat) değerleri sırasıyla 4.3 ±1.4 ve 4.7 ±1.7 mcg.saat/mL olarak bildirilmiştir. Lamivudinin HBV enfeksiyonu bulunan hastalara günde bir kez oral yoldan uygulamasından sonra EAA ve doruk serum düzeyleri (Cmax), 5 -600 mg doz sınırlarında doz ile orantılı olarak yükselmiş, aç ya da tok karnına uygulamada anlamlı bir fark bulunmamıştır. Dağılım: İ.V uygulamadan sonra görülen dağılım hacmi 1.3 ±0.4 L/kg’dır. Bu da lamivudinin damar dışına dağıldığını düşündürür. Lamivudinin insan plazma protinlerine bağlanması düşük (<%36) oranda ve dozdan bağımsızdır. Metabolizma: Lamivudinin eliminasyonunda metabolizmanın rolü çok azdır. İnsanlarda lamivudinin bilinen tek metaboliti trans-sülfoksit metabolitidir ve bu metabolit serumda saptanamamıştır. Eliminasyon: Lamivudinin büyük kısmı değişmeden idrarla atılır. Tek doz çalışmalarında saptanan ortalama eliminasyon yarılanma süresi (t1/2) sınırları 5-7 saattir. Özel hasta topluluklarında farmakokinetik Böbrek yetmezliği: Kreatinin klerensi ile belirlenen böbrek fonksiyonları azaldıkça lamivudinin EAA, Cmax ve yarılanma süresi artmaktadır. Kreatinin klerensinin düşmesi ile lamivudinin total oral klerensi (Kl/F) de düşmüştür. Buna göre, böbrek yetmezliği bulunan hastalarda lamivudin dozunun ayarlanması önerilmektedir. Karaciğer yetmezliği:Karaciğer fonksiyonunun azalması ile lamivudinin farmakokinetik parametreleri değişmemiştir. Bu nedenle karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda dozun ayarlanması gerekmez. Dekompanse karaciğer hastalığında ise lamivudinin etkinlik ve güvenilirliği değerlendirilmemiştir. Karaciğer transplantasyonu yapılmış olan hastalarda da lamivudinin farmakokinetik parametrelerinde hiçbir anlamlı fark saptanmamıştır. Pediatrik hastalar: Lamivudinin farmakokinetiği kronik hepatit bulunan 53 pediatri hastasında yapılan 28 günlük bir değişken-doz çalışmasında değerlendirilmiştir. Yaşları 2-12 arasında olan hastalara randomize olarak lamivudin günde 2 kez 0.35 mg/kg, günde 1 kez 3 mg/kg, günde 2 kez 1.5 mg/kg ya da günde 2 kez 4 mg/kg dozlarda uygulanmıştır. Yaşları 13-17 arasında olan hastalara da lamivudin günde bir kez 100 mg verilmiştir. Lamivudin pediatrik hastalarda da hızla absorbe edilmiştir. Cmax ve EAA değerleri çalışmadaki doz sınırlarında genel olarak doz ile orantılı bulunmuştur. Kiloya göre düzeltilmiş olan oral klerens 2 yaşında en yüksek değere ulaşmış ve 2’den 12 yaşa doğru azalmıştır. Bu yaştan sonraki değerler erişkinlerdekilerle aynıdır. Günde bir kez 3 mg/kg lamivudin ile saptanan kararlı durum EAA değeri erişkinlerde 100 mg/gün ile saptanan değere benzerdir.

ZEFOMEN 100 mg Film Tablet

ZEFOMEN 100 mg Film Tablet, her bir tablette 100 mg lamivudin ve yardımcı madde olarak titanyum dioksit, sarı demir oksit, kırmızı demir oksit içerir.

Bir farmakokinetik çalışmada 19 sağlıklı erkek bireye lamivudinin çoklu dozları ile tek doz interferon eşzamanlı olarak uygulanmış ve lamivudin ile interferon arasında anlamlı bir farmakokinetik etkileşme saptanmamıştır. Lamivudin ile zidovudin eşzamanlı uygulandığında, total klerens ya da EAA değerlerinde anlamlı bir fark görülmemiş, sadece zidovudinin Cmax değeri yaklaşık %40 oranında yükselmiştir. Bir çalışmada da tek doz 300 mg lamivudin ile birlikte 5 gün süreyle günde bir kez trimetoprim (TMP) 160mg / sülfometaksazol (SMX) 800 mg ve 5. doz ile birlikte 300 mg lamivudin çapraz olarak verilmiştir. TMP/SMX ile lamivudinin eşzamanlı uygulanması lamivudinin EAA değerini %44 oranında artırmış, lamivudinin oral klerensinde %29 ve renal klerensinde de %30 azalmaya neden olmuştur. TMP/SMX’ün farmakokinetiği lamivudin ile eşzamanlı uygulamadan etkilenmemiştir. Her iki ilacın da dozunda değişiklik yapılması önerilmemektedir. Ribavirin ve nükleosid analoglarının eş zamanlı uygulanması laktik asidoz gelişme riskini artırabilir (adefovir, didanosin, lamivudin, stavudine, zalsitabin, zidovudin dahil). Lamivudin ve zalsitabin birbirinin intraselüler fosforillenmesini inhibe edebilirler. Bu nedenle, lamivudinin zalsitabin ile eşzamanlı uygulanması önerilmemektedir. Amilaz, bilirubin, karaciğer enzimleri, hematolojik parametreler, viral yük ve CD4 sayımı; pankreatit belirti ve semptomlarına dair parametreler takip edilmelidir.

ZEFOMEN, içerdiği maddelerden herhangi birine karşı bilinen aşırı duyarlılığı olan hastalarda kontrendikedir.

ZEFOMEN aç veya tok karnına uygulanabilir. Hekim tarafından başka şekilde önerilmedi ise mutad dozları aşağıda belirtilmektedir. Erişkin hastalar: Önerilen doz günde bir kez 100 mg’dır. Bir yıldan daha uzun süreli tedavinin etkinlik ve güvenilirliği değerlendirilmemiştir. Tedavinin optimum süresi bilinmemektedir. Pediatrik hastalar: Yaşları 2-17 arasında olan ve kronik hepatit B bulunan pediatri hastaları için önerilen doz günde bir kez 3 mg/kg’dır (günlük maksimum doz 100 mg). Böbrek Yetmezliği: Lamivudin dozunun böbrek fonksiyonuna göre ayarlanması önerilmektedir. Lamivudin dozunun kreatinin klerensine göre ayarlanması (Erişkinler ve 16 yaş üstü yetişkinler) Kreatinin klerensi (mL/dak.) Önerilen doz ≥50 30-49 15-29 5-14 <5 100 mg günde bir kez 100 mg ilk doz, sonra günde bir kez 50 mg 100 mg ilk doz, sonra günde bir kez 25 mg 35 mg ilk doz, sonra günde bir kez 15 mg 35 mg ilk doz, sonra günde bir kez 10 mg Rutin (4 saat) hemodiyalizden sonra ek doz uygulaması gerekli değildir. Peritoneal diyaliz uygulanan hastalarda önerilecek lamivudin dozu için yeterli veri yoktur. Karaciğer Yetmezliği: Karaciğer fonksiyonunun azalması ile lamivudinin farmakokinetik parametreleri değişmemiştir. Bu nedenle karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda dozun ayarlanması gerekmez. Dekompanse karaciğer hastalığı durumunda lamivudinin etkinlik ve güvenilirliği değerlendirilmemiştir.

ZEFOMEN 100 mg Film Tablet, 84 tabletlik blister ambalajda

Çocukların göremeyeceği, erişemeyeceği yerlerde ve ambalajında saklayınız. 25° C’nin altındaki oda sıcaklığında saklayınız.

ZEFOMEN 100 mg Film Tablet, 28 ve 84 tabletlik blister ambalajlardadır.

Hastalar lamivudine başlanmadan önce kronik hepatit B tedavisinde deneyimli bir doktor tarafından değerlendirilmelidir. Laktik asidoz / Steatoz ile birlikte ciddi hepatomegali: Lamivudin ve diğer antiretrovirallerin dahil olduğu nükleosid analoglarının tek başlarına veya kombine kullanımı ile fatal olabilen laktik asidoz ve steatoz ile birlikte ciddi hepatomegali olguları bildirilmiştir. Bu olguların büyük bir bölümü kadın hastalarda ortaya çıkmıştır. Hamilelik, obezite ve uzun süre nükleosid uygulamasının risk faktörleri olabileceği düşünülmektedir. Karaciğer hastalığı için risk faktörleri bulunduğu bilinen herhangi bir hastaya lamivudin çok dikkatle verilmelidir. Pankreatit gelişimi için risk faktörü olan veya pankreatit geçmişi olan çocuklarda kullanılırken son derece dikkatli olunmalıdır. HIV tedavisinde monoterapi olarak kullanılmamalıdır. Farkedilmemiş /tedavi edilmemiş HIV’ li hastalarda HBB tedavisi, seri HIV rezistansına neden olabilir. Ayrıca farkedilmemiş/tedavi edilmemiş HBB’ li hastalarda HIV tedavisi, seri HBB rezistansına neden olabilir. Laktik asidoz ya da belirgin hepatotoksisite (transaminazlarda belirgin yükselmeler bulunmasa bile hepatomegali ve steatoz dahil) düşündüren klinik ya da laboratuvar bulguları görülen hastalarda lamivudin tedavisi durdurulmalıdır. Tedavi sonrası hepatit alevlenmeleri: Lamivudinin durdurulmasından sonra hepatit alevlenmesi görülebileceği bildirilmiştir. Bu olgular tedavinin durdurulmasından sonra sıklıkla görülen HBV DNA’nın tekrar ortaya çıkmasına ek olarak serum ALT yükselmeleri ile birlikte görülmüştür. Tedavinin durdurulmasından sonra en az birkaç ay süreyle hastalar hem klinik hem de laboratuvar yönünden dikkatle izlenmelidir. Böbrek yetmezliği: Böbrek yetmezliğinde lamivudin dozunun düşürülmesi önerilmektedir. Pediatrik kullanım: Kontrollü bir çalışmada yaşları 2-17 arasında olan çocuklarda kronik hepatit B tedavisinde lamivudinin etkinlik ve güvenilirliği incelenmiştir. Yaşları <2 olan pediatri hastalarında ise lamivudinin etkinlik ve güvenilirliği değerlendirilmemiştir. Geriatrik kullanım: Genelde, yaşlı bir hasta için doz seçerken hepatik, renal ya da kardiyak fonksiyonların azaldığı, eşzamanlı hastalık ya da uygulanan başka ilaç tedavisi sıklığının daha fazla olabileceği düşünülerek dikkatli olmak gerekir. Gebelik ve Emzirme Döneminde Kullanım: Gebelikte kullanım: Gebelik kategorisi C’dir. Hamilelerde yapılmış uygun ve iyi kontrollü çalışmalar yoktur. Hayvan çalışmaları insandaki cevabın önceden tahmininde her zaman yararlı olmadığından, lamivudingebelik sırasında ancak potansiyal yararı fötus için olası riskten fazla ise kullanılmalıdır. Lamivudin HBV’nin anneden yeni doğana transmisyonunu etkilememektedir. HBV’nin neonatal olarak edinilmesini önlemek için yeni doğana uygun şekilde immünizasyon yapılmalıdır. Emziren annelerde kullanım:Lamivudin insan sütüne geçmektedir. Annelere eğer lamivudin alıyorlarsa emzirmemeleri söylenmelidir. Araç ve makine kullanımına etkisi: Lamivudinin taşıt kullanma performansını ve makine kullanma üzerindeki etkileriyle ilgili araştırma yoktur. Ancak, bu etkinlikler üzerine ilacın farmakolojisi gözönüne alındığında zararlı bir etki yapması beklenmez.

Lamivudin ile yapılan klinik çalışmalarda ilacın genelde iyi tolere edildiği görülmüştür. Bildirilen yan etki insidansları genelde plasebo ile benzer bulunmuştur. Lamivudin tedavisi sırasında görülen laboratuvar anormallikleri de plasebo ile benzer sıklıkta ortaya çıkmıştır. Tedavinin durdurulmasından sonra 16 haftaya kadar izlenen hastalarda tedavi-sonrası ALT yükselmeleri, lamivudin uygulananlarda plasebo verilenlere oranla daha sık görülmüştür. Pediatri çalışmalarında en sık görülen yan etkilerin çoğu erişkinlerdeki çalışmalarda bildirilenlerle benzerdir. Ek olarak, solunum yolu semptomları (öksürük, bronşit ve viral solunum yolu enfeksiyonları) hem lamivudin hem de plasebo gruplarında görülmüştür. Lamivudin uygulamasının durdurulmasından sonra izlenen bazı hastalarda tedavi-sonrası transaminaz yükselmeleri saptanmıştır. Lamivudin tedavisi sırasında görülme sıklığı ve sistemlere göre aşağıdaki yan etkiler bildirilmiştir: >% 10: Santral Sinir Sistemi: Baş ağrısı, yorgunluk,uykusuzluk Gastrointestinal Sistem : Bulantı, diyare, kusma,karın ağrısı,pankreatit (aralık %0.5-%18; pediatrikhastalarda daha yüksek yüzde) Kas ve İskelet Sistemi: Periferal nöropati, parestezi, kas-iskelet ağrısı   % 1- % 10: Santral Sinir Sistemi: Sersemlik, depresyon, ateş, titreme Dermatolojik: Deri döküntüsü Gastrointestinal Sistem: Anoreksi, karın ağrısı, mide yanması, artmış amilaz Hematolojik: Nötropeni Hepatik: Yükselmiş AST ve ALT Kas ve İskelet Sistemi: Miyalji, artralji Solunum Sistemi: Solunum yolu semptomları, öksürük   <% 1: Alopesi, anaflaksi, anemi, hepatomegali, hiperbilirubinemi, hiperglisemi,artmış CPK, laktik asidoz, lenfadenopati, periferal nöropati, kaşıntı, kırmızı hücre aplazisi, rabdomiyoliz, splenomegali, steatoz, stomatit, trombositopeni, ürtiker,   BEKLENMEYEN BİR ETKİ GÖRÜLDÜĞÜNDE DOKTORUNUZA BAŞVURUNUZ.